قصه ی بی تکرار

بیش تر آدم های بی احساس امروز احساساتی ترین آدم های دیروزند..... پرانتز: متنفرم از اینکه مجبور میشم هر بار اعتراف کنم آدما به طرز فاجعه آمیزی شبیه به هم هستن! قصه ی بی تکرار...

دارا جهان ندارد، سارا زبان ندارد بابا ستاره ای در هفت آسمان ندارد کارون ز چشمه خشکید، البرز لب فرو بست حتی دل دماوند، آتشفشان ندارد دیو سیاه دربند، آسان رهید و بگریخت رستم در این هیاهو، گرز گران ندارد روز وداع خورشید، زاینده رود خشکید زیرا دل سپاهان، نقش جهان ندارد بر نام پارس دریا، نامی دگر نهادند گویی که آرش ما، تیر و کمان ندارد دریای مازنی ها، بر کام دیگران شد نادر، ز خاک برخیز، میهن جوان ندارد دارا کجای کاری، دزدان سرزمینت بر بیستون نویسند، دارا جهان قصه ی بی تکرار...

دختر نازِ دی ماه ، حوای سیب وگندم شیطنتِ گلِ سُرخ ، از بغض تا تبسم همشونه با پرستو ، به این قفس پریدی غزل غزل ترانه ، به قصه پر کشیدی پریِ نازِ برفی ، عروسکِ زمستون سکوتِ باغُ باغچه ، آوازِ باد و بارون بی تو سکوتِ محضم ، نه واژه ای ، نه حرفی دختر خوشگلِ دی ، عروس فصلِ برفی وقتی که تو می خندی ،آب می شه بغض برفا با تو طلایی میشه ،رنگ تموم حرفا می خونی با سکوتت ، وقتی که حرفی داری عروسک قشنگم ، تن پوش برفی داری غرورِ آبیِ تو ، همرنگ آسمونه نه ساده ای ، نه قصه ی بی تکرار...

آزادی آفتاب، آخر تا چند؟ خورشید که هیچ، ماه را هم در بند... از بین تمام جمع خفاشی گفت: باید کلک ستاره ها را هم کند! پرانتز : ما در پیاله عکس رخ یار دیده ایم ای بی خبر ز لذت شُربِ مدام ما.. (پس انقدر من رو موعظه نکن!) پرانتز : بودن یا نبودن؟ مساله این است! یه وقتی بود که به معنای این جمله فکر میکردم، حالا با تمام وجود حسش میکنم چون به بودن و نبودن خودم شک کردم.... قصه ی بی تکرار...